De treinreis naar de Boliviaanse grens valt alleen maar te omschrijven als verschrikkelijk. Hoewel het kaartje ons een lieve duit - nouja, naar Boliviaanse standaarden dan - had gekost, was het comfort ver te zoeken. De stoelen waren heel klein en bovendien stond de verwarming op een stand die zelf bij temperaturen beneden het nulpunt nog niet gerechtvaardigd werd. ´s Ochtends werd met name Laura, die naast de verwarming sliep, wakker met het gevoel in een pollo frito (gefrituurde kip, het nationale gerecht in Bolivia) te zijn getransformeerd.

Eenmaal gearriveerd bij de Boliviaanse grens mochten we aansluiten in een lange rij om het Argentijnse grondgebied te betreden. Na een uur waren we eindelijk de douane gepasseerd, en vanaf de Argentijnse grens namen we de bus naar Salta. Daar kwamen we pas ´s avonds aan enwerden we overvallen door een verzengende hitte. En daarmee bedoelen we dertig graden´s avonds. De warmte is er de reden van dat de stad pas laat in de avond echt tot leven komt. Toen wij de eerste avond om negen uur in een restaurant zaten, waren we dan ook ietwat aan de vroege kant. Inmiddels hebben we dat probleem overigens niet meer, en zorgen we dat we niet voor tien uur in een restaurant zitten.

Het eten is hier trouwens vrij eentonig. Iedereen eet ´s avonds, hoe kan het ook anders, grote stukken vlees, en pizza en pasta. Als vegetariërs zijn we aangewezen op pizza en pasta en salades. Moelijker is het om een broodje te bestellen. Ze hebben ham, ham met kaas, ei met kaas, ham met worst, et cetera, maar nooit kaas alleen.Gelukkig zijn ook hier de empanadas (deeg gevuld met groenten, kaas of vlees), allom aanwezig.

In Salta hebben we ons vermaakt met rondwandelen, een museum bezoeken, in een kabelbaantje de Cerro Bernardo bestijgen, wijn van de Torrontésdruif proeven en het plaatselijke nachtleven verkennen. Dit alles beviel ons allemaal erg goed, maar de reizigerplicht riep, en dus besloten we enkele dagen later de bus te nemen naar La Rioja. In La Rioja is op zich niet veel te zien, maar we gebruikten het als uitvalbasis om naar Parque Ischigualasto te komen, een natuurpark dat Wererfgoed is en waar dinonsaurusfossielen gevonden zijn.

Een excursie naar Parque Ischigualasto regelen was een behoorlijke queeste. Waar normale warmegebieden een siësta vaneen uur oftweein acht nemen, houden ze in La Rioja siësta van een uur ´s middags tot zes uur ´s avonds! Belachelijk, zo vonden wij, en dat hebben wij dan ook aan meerdere Riojanos laten weten. Uiteraard hadden zij daar geen boodschap aan, want ´Het is hier gewoon heel warm, nog warmer dan in Spanje´. Door deze uitgerekte siësta, die de werkdag lichtelijk opbreekt,moesten wij tot ´s avondswachten om onze excursiete regelen.

De volgende dag gingen we per auto naar Parque Ischigualsto, waar we het museum met dinosaurusfossielen hebben bezocht en een tour door het park hebben gemaakt. Vooral de dinosaurusfossielen hebben grote indruk op ons gemaakt, zie de foto´s ... Vervolgens werden we per auto naar een kleine dorpje, genaamd San Agustín de Valle Fértil (Fértil betekent vruchtbaar, maar alles is relatief, gezien het feit dat het er alsnog kurkdroog was), gebracht. En vanaf daar zouden we ´s avonds de bus nemen naar Mendoza. Zouden, want eenmaal daar bleek er helemaal geen bus te gaan. We waren verkeerd voorgelicht en gedoemd in dit van God verlaten oord de nacht door te brengen. Gelukkig bleek er een leuk hostel te zijn, waar wat andere mensen waren met wie ons die avond goed hebben vermaakt.

De volgende dag zijn we dan toch afgereist naar Mendoza waar we ´s middags aankwamen en nu al bijna drie dagen verblijven. In Mendoza zijn de meeste hostels hip en in het bezit van een zwembad, en ook het personeel doet zijn best om bij de tijd te zijn. De hele dag dreunen er reggaeton tonen door de gangen.Gisteren hebben we een wijnexcursie gedaan, waarbij we met de fiets langs bodegas hebben gefietst, en vandaag hebben we door de stad gewandeld en het park met een bezoek vereerd om aan de broodnodigebronzing te werken. Het is hier iets minder warm dan in het Noorden van Argentinié, dus het avondlijke leven is ook iets minder spectaculair. Gisteravond wilden we rond half twaalf uur een ijsje halen, en hadden we zelf problemen om een ijssalon te vinden. Misschien dat de vrijdagavond iets spectaculairder...